สามีข้า...คือป้ายวิญญาณ(ปิดตอน)

ข้อมูลเบื้องต้น

          นับแต่อดีตในแผ่นดินต้าซือ มีประเพณีหนึ่งที่เห็นได้ไม่บ่อยนัก ทว่าได้รับการปฏิบัติมาช้านาน...เรียกว่า การแต่งป้ายวิญญาณ ประเพณีนี้คล้ายกับการแต่งงานทั่วไป แตกต่างเพียงประการเดียวคือ เจ้าบ่าวเป็นคนตาย

          ตายแล้วจะแต่งทำไม? การแต่งงานนี้มีเป้าหมายเพื่อตอบสนองความต้องการที่ไม่แน่ว่าเป็นของคนเป็นหรือคนตาย อย่างไรก็ตามเพราะใครต่อใครต่างพูดว่าชายหนุ่มที่เสียชีวิตโดยยังไม่ได้ดื่มเหล้ามงคลจะเดินทางไปปรโลกอย่างไม่เป็นสุข ด้วยความรัก บิดามารดาจึงสรรหาเจ้าสาวให้บุตรแม้ว่าเขาจะไร้ซึ่งกายหยาบ

           ถึงกระนั้น แม้ก่อนตายบุตรของตนจะหล่อเหลาเก่งกาจเพียงใด การหาเจ้าสาวให้เขาได้กกกอดหลังจากไปกลับไม่ง่ายเลย ก็ใครล่ะจะอยาก มีวิญญาณตามติด ต้องใช้ชีวิตบนลางร้าย...

          ดังนั้นแม้สินสอดจะมากมายเพียงใด ในสตรีหนึ่งพันคนจึงมีเพียงแค่หนึ่งคนที่ยินยอมเข้าพิธี

เพื่อสินสอดหนึ่งพันตำลึงทอง ถานจิวหลิงตัดสินใจขึ้นเกี้ยวแดงแต่งเข้าจวนสกุลเฉิน ใครบอกว่าแต่งกับป้ายวิญญาณนับเป็นลางร้าย สำหรับข้า...สามีไม้ตัวยาว 1 เชียะผู้นี้ กลับเป็นผีซิวเรียกทรัพย์!!

ถานจิวหลิง : ได้สินสอดโดยไม่ต้องทำหน้าที่ภรรยาเช่นนี้ สำหรับข้าแล้วช่างเกินคำว่าสบายมามากนัก วิญญาณอันใด ลางร้ายอันใด งมงายยิ่ง!

เฉินจิ่นกวาง : สตรีน่าตายผู้นี้หรือคือภรรยาข้า โถ่! ท่านแม่ แม้ข้าจะไร้กายหยาบ ท่านก็ควรเลือกสตรีดีงามให้แก่ข้าสักหน่อย ใยจึงเป็นสตรีปากร้าย หน้าเงิน เช่นนี้ไปได้เล่า!

ผู้เขียนได้แนวคิดมาจากข่าวขโมยศพหญิงสาวเพื่อมาแต่งงานของจีนค่ะ

เนื้อหาและวัฒนธรรมไม่จีนจ๋า แค่คล้ายๆ เอาเป็นว่า เป็นโลกคู่ขนานตามจินตนาการผู้เขียนแล้วกันนะคะ

ช่วงรอไรเตอร์ที่ติดตามลงนิยาย จึงได้มาลองแต่งของตัวเอง

เป้าหมายคือแต่งนิยายคลายเครียด อย่าคาดหวังอะไรทั้งภาษาและพล็อตค่ะ

******************************************

นิยายเรื่องนี้เคยตีพิมพ์แล้วกับสำนักพิมพ์ B2S ค่ะ และเนื่องจากตอนนี้ได้ครบกำหนดระยะเวลาตามสัญญาแล้ว ผู้เขียนจึงได้นำมาลงให้อ่านอีกครั้ง --ขอให้ทุกคนมีความสุขในการอ่านนะคะ--

ลิงก์รีอัพในเด็กดี

ลิงก์ E-Book ใน MEB